به گزارش روابط عمومی شرکت سرمایه گذاری خدمات صنایع روستایی عشایری جاهد، براساس تحقیقات روزنامه E+E Leader، کشاورزی شهری از پشت بام‌های کوچک و باغ‌های تعبیه شده در بالکن گرفته تا زمین‌های محلات، مزارع کوچک شهری، و حتی زمین‌های خالی به عنوان روشی مناسب برای افزایش تولید مواد غذایی در مناطق شهری و حومه شهر به رسمیت شناخته می‌شود.

کارشناسان حوزه کشاورزی شهری بر این باورند که این کشاورزی دارای پتانسیل ایجاد جوامع انعطاف‌پذیر، مبارزه با ناامنی غذایی و ترویج تولید پایدار مواد غذایی است. با این حال، هنوز ناگفته های زیادی در مورد مزایا، محدودیت ها و پویایی این رویکرد نوآورانه وجود دارد.

تیمی از دانشمندان به رهبری کارشناسان موسسه علوم غذایی و کشاورزی دانشگاه فلوریدا به منظور پرداختن به این پرسش ها و نگرانی ها، یک مطالعه جامع سه ساله را آغاز کردند. این همکاری شامل محققانی از مؤسسات متعدد بود و هدف آن ایجاد چارچوب نظری و نقشه راه برای توسعه کشاورزی شهری بود.

نتیجه این مطالعه گسترده، توسعه یک چارچوب نظری بود که راهنمایی برای استقرار و رشد سیستم‌های کشاورزی شهری ارائه می‌دهد. در این چارچوب، دانشمندان همچنین مسیرهای بالقوه ای را برای افزایش کشاورزی شهری در مناطق و جوامع در نظر گرفتند.


مزایای کشاورزی شهری

در میان مزایای شناسایی شده، مشخص شده است که کشاورزی شهری تأثیر مثبتی بر عرضه غذا، بهبود کیفیت آب، کاهش بالقوه ردپای کربن، ارتقای سلامت از طریق افزایش مصرف میوه و سبزیجات و کمک به کاهش تغییرات آب و هوایی دارد. این مزایا می تواند به بهبود امنیت غذایی و توسعه جامعه تبدیل شود.


از جمله خطرات بالقوه مرتبط با کشاورزی شهری می توان به افزایش موارد بیماری و آفات در محصولات، قرار گرفتن در معرض آلودگی خاک، و آلودگی محیطی ناشی از شیوه‌های کشاورزی شهری اشاره کرد. علاوه بر این، ممکن است عوامل اقتصادی بر سودآوری کشاورزی شهری تأثیر بگذارد و منجر به توزیع نابرابر مواد غذایی شود.

محققان یک مسیر چند فازی را برای اجرای ارتقاء مقیاس کشاورزی شهری پیشنهاد کرده اند. در مرحله اول، آنها گسترش علاقه به تولید مواد غذایی را از طریق توانمندسازی افراد و افزایش ظرفیت جامعه برای مشارکت توصیه می کنند.

فاز دوم این چارچوب، مشارکت ذینفعان و حمایت سیاست گذاران در سطوح مختلف دولت را می طلبد. هدف از این مرحله ارائه دسترسی، راهنمایی، مشوق های مالی و یارانه برای تشویق پذیرش کشاورزی شهری است.

مرحله نهایی چارچوب، بر بهبود قابلیت اقتصادی کشاورزی شهری متمرکز است. این شامل ارائه ابزارها، مشوق‌ها، دسترسی به منابع بازاریابی و ترویج، تنوع بخشیدن به جریان‌های درآمدی، و اتخاذ مدیریت و فناوری تجارت کشاورزی است.

جیانگ شیائو کیو، استادیار اکولوژی در دانشگاه فلوریدا گفت افزایش کشاورزی شهری فرصتی حیاتی برای پیشبرد پایداری جهانی است. با ظهور نمونه‌هایی از داستان‌های موفقیت کشاورزی شهری در سراسر جهان، نیاز روزافزونی به تحقیقات بیشتر برای عملیاتی کردن این چارچوب و ایجاد سیستم‌های شهری پایدار از نظر اجتماعی و زیست‌محیطی وجود دارد.

در همین راستا دکتر علی افروس رئیس دانشگاه آزاد اسلامی استان خوزستان، متخصص آب و خاک و نائب رئیس شرکت سرمایه گذاری خدمات صنایع روستایی عشایری جاهد درباره رویکرد کشاورزی شهری تاکید کرد این روش مجموعا می تواند باعث کاهش فشار بر نهادهای اصلی کشاورزی شامل اراضی، آب، خاک، کود و سم و کیفیت محصول در میان مدت گردد و فرصتی برای بازسازی ، اصلاح و احیای اراضی با تاکید بر آیش و افزایش میکروارگانیسم ها و فراوری بقایای گیاهی در خاک ایجاد کرده و در نتیجه بهره وری و کارایی کشاورزی در درازمدت را بهبود بخشد.